Wiersze

Od urodzenia jesteś na nie skazane

 Myśli które uważasz za własne

Są ci długo wpajane

I w twej głowie ciasno upchane

A nie widzisz że one

I twe życie przez innych ułożone

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Niektórzy próbują się bronić

Lecz ja już nie

Inni próbują tego nie dostrzegać

Lecz ja już nie

Są i tacy którzy sami kończą

Lecz nie ja

Ono przewiduje każdy ruch

Wyprzedza nasze działanie

I atakuje zdziownych

Nędzą swej obrony

Nie pozwala także ignorować

Swoich kąśliwych ciosów

Gdy ktoś zamknie oczy

To z wielką satysfakcją uderzy mocniej

Lecz ja już uniknę tych gierek

Wstanę podniosę głowę i otworze oczy

Nie postawie gardy lecz ze spokojem

Wlepię swe oczy wprost w tego oczy

Spojrzę w ślepia życia

I nie poruszony

Czekać będę na ciosy

Nie dam temu satysfakcji

Nie będę uciekał

Nie będę się bronił

Z godnością przyjmę każdy

Nawet największy cios

I nie usłyszy mego jęku

I nie zobaczy grymasu bulu

I nie ujrzy łzy spływającej po policzku

Nie dam życiu tej satysfakcji

A gdy nogi ulegną pod następnym ciosem

Szybko wstanę i będę czekał na więcej

Nie nie oczepię się z kurzu

Przyjmę wszystko jakim jest

Także nie uśpię czujności gdy słabsze będą ciosy

Bo wiem za nimi czaj się większy i mocniejszy

I ze spokojem i jego przyjmę

A życie nie ujrzy żadnej mej reakcji

Nie dam życiu odczuć tej satysfakcji